ჯვაროსნები

ამ ნაწარმოების წაკითხვა დიდი ხანია მინდა. სენკევიჩის “ვიდრე ჰხვალ?” იმდენად მომეწონა და ისეთმა “სანდო” მკითხველებმა მირჩიეს, რომ წინასწარვე დადებითად განვეწყვე “ჯვაროსნების” მიმართ. მაგრამ ხომ იცით, რომ წიგნები მაშინ “მოდიან”, როცა ამის დრო დგება 😉

“ჯვაროსნები” აერთიანებს ყველაფერ იმას, რაც ნამდვილ ისტორიულ რომანს სჭირდება – თუ სენკევიჩს ენდობით, ბევრ რამეს გაიგებთ პოლონურ კულტურზე, ისტორიასა და ტრადიციებზე. სასიყვარულო და ბატალური სცენების მოყვარულებიც არ დარჩებიან გულდაწყვეტილები… თუმცა სათაურმა შეიძლება მოგატყუოთ – მთავარი ფიგურები ჯვაროსნები კი არა, პოლონელი შლიახტიჩები არიან, უფრო სწორად მათი ერთ-ერთი წარმომადგენელი ახალგაზრდა რაინდი ზბიშკო (ეს ერთადერთი ჩვენთვის “უცნაური” სახელი არ არის), რომლის ცხოვრებაც ბედის უკუღმართობებსა და იღბალს შორის მერყეობს… მისი და სხვა არანაკლებ მნიშვნელოვანი პერსონაჟების (მარტო ზბიშკოს ბიძა პრაქტიკული მაცკო, მამაცი და გაუტეხელი იურანდი ან იაგენკა რად ღირან…) გამოგონილი ცხოვრება თავისი “რეალურობით” ისტორიულ ფაქტებსაც კი ფარავს (თვით გრიუნვალდის ბრძოლასაც კი).

ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო და ზედმეტი დეტალებიც არ წამომცდეს, მხოლოდ ჩემს მოკრძალებულ აზრს დავამატებ – თუ ცოტაოდენი თავისუფალი დრო გაქვთ, არსად გეჩქარებათ და მზად ხართ, რომ აუჩქარებლად წაიკითხოთ რომანი იმ დროის შესახებ, როდესაც წერა-კითხვა ცოტამ თუ იცოდა, მაგრამ ყველამ იცოდა ღირსების დაცვა (თუნდაც სიცოცხლის ფასად), მაშინ აუცილებლად უნდა მიმართოთ ჰენრიკ სენკევიჩს. თან არ დაგავიწყდეთ – პან ჰენრიკმა ნობელის პრემია “ეპოსის დარგში მიღწეული წარმატებებისათვის” მიიღო და სამადლობელ სიტყვაში განაცხადა, რომ ამ გამარჯვებით მან დაამტკიცა, რომ პოლონეთი მკვდარი, გაწამებული, დამონებული კი არ იყო, როგორც ბევრი ფიქრობდა, არამედ ის იყო სიცოცხლისუნარიანი ქვეყანა… ასე რომ, პატივი ვცეთ მეგობარ პოლონეთს და ვიკითხოთ სენკევიჩი (მერე რა, თუ გერმანელების მიმართ ოდნავ ტენდენციურია)…:)