თბილისის წიგნის მე-15 საერთაშორისო ფესტივალი

თბილისის წიგნის მე-15 საერთაშორისო ფესტივალი წელსაც ტრადიციულად საგამოფენო ცენტრ ექსპო-ჯორჯიაში გაიმართა, ანუ შეიძლება ითქვას, რომ წიგნები პირდაპირ სახლში “მოვიდნენ” (მართალია უკანა გზაზე წიგნების გამო მანძილი ერთი-ორად დაგრძელდა, მაგრამ მაინც შეღავათია დიდუბელი ბიბლიოფილებისთვის) 🙂 ამჯერად ბევრი არაფერი მინდოდა, რადგან უახლოეს დღეებში ქინდლის გამოწერას ვაპირებ და ბოლო რამდენიმე თვეში შეძენილ-ნაჩუქარი წიგნებიც ძლივს განვათავსე თაროებზე… მაგრამ ფესტვალი რის ფესტივალია, “ხელი რომ არაფერზე წაგიცდეს” 🙂 …თუმცა მოვლენებს წინ ნუ გავუსწრებთ და თანმიმდევრობით მივყვეთ.

გამომცემლობა პალიტრა L შარშენდილივით ცალკე პავილიონში არ განათავსეს და ამიტომ ყველაზე დიდ ადგილს სერიულ გამოცემებზე “მონადირე” ბიბლიოფილები იკავებდნენ. საბედნიეროდ, მათი სტენდის მდებარეობა სხვებს ხელს არ გვიშლიდა და უპრობლემოდ მივედით ბაკურ სულაკაურის, დიოგენესა და ქარჩხაძის გამომცემლობების სტენდებთან.

ქარჩხაძის გამომცემლობის სტენდთან პალიტრსათან შედარებით სიხალვათე იყო. ძირითადად ბავშვები აქტიურობდნენ, თუმცა დიდებმაც არ დავაყოვნეთ და შესამჩნევი ფასდაკლებით “ანტონიო და დავითი” და “ამბავი ლილე იროელისა” წამოვიღეთ. ორივე დიდი ხანია მინდა და როგორც იქნა გამახსენდა 🙂

“დიოგენემ” შარშანდელივით გრანდიოზული სიურპრიზი ვერ შემოგვთავაზა (გახსოვთ ალბათ, რომ სწორედ წინა ფესტივალზე შედგა “დიოგენეს ბიბლიოთეკის” პრეზენტაცია), მაგრამ უკვე გამოცემულ წიგნებზე ფასდაკლებები არ დაიშურა. თან ბიბლიოფილთა დიდმა ნაწილმა ვერც კი მოასწრო სულ ახალთახალი სტივენ კინგის, ჩე გევარას, “დიოგენეს ბიბლიოთეკის” ახალი წევრის ჯულიან ბარნსის, “ამერიკელების” სერიის პირველი ორი წარმომადგენლის – ფილიპ როთისა და ჯონათან საფრან ფოერის – გაცნობა. ამიტომ “დიოგენე” ტრადიციულად ძალიან პოპულარული გახლდათ.

ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობის სტენდთან ჩვეული ხალხმრავლობა შეინიშნებოდა. როგორც წესი, წიგნების მშვიდად შერჩევა მიყვარს, მაგრამ რადგან სასურველი გამოცემების დიდი ნაწილი სწორედ აქ მეგულებოდა, იძულებული გავხდი “მეაქტიურა” და საბოლოოდ აკა მორჩილაძის “ობოლე” და ანა კორძაია-სამადაშვილის “ვინ მოკლა ჩაიკა” მოვიპოვე. სამწუხაროდ, დათო ტურიშვილის “ტიბეტი არ არის შორს” და ზაზა ბურჭულაძის “ადიბასი” ვერც აქ და ვერც სხვაგან ვერ აღმოვაჩინე. ოსნე საიეშტადის “გროზნოს ანგელოზს” კი “სანტა ესპერანსაში” ძლივს მივაგენი.

წელს ფესტივალს პირველად ესტუმრა “წიგნები ბათუმში”. ჯერჯერობით ბათუმში ჩასვლას ვერ ვახერხებ და ასე მაინც “შევავლე თვალი” 🙂 მიუხედავად უამრავი  “გემრიელობისა”, მათთან არაფერი შემიძენია, რადგან საკუთარ თავს კატეგორიულად ავუკრძალე რუსულ წიგნებთან მიახლოება 🙂

P.S. მორიგი წიგნის ფესტივალიც დასრულდა. მომდევნო ერთი წლის მანძილზე სასურველი წიგნების შესაძენად ისევ მაღაზიებს ვესტუმრებით (“ბიბლუსი” შეგვპირდა, წერეთელზეც გავხსნით ფილიალსო და ვნახოთ რამდენად შეასრულებენ 🙂 )… მანამდე კი “საფესტივალო მარაგს დავაგემოვნებთ” და დაწვრილებით ვისაუბრებთ ამა თუ იმ წიგნის შესახებ 🙂