ზაფხული კუნძულ სალტკროკაზე

ასტირ ლინდგრენი რომ გამორჩეულად მიყვარს, ეს უკვე ყველამ იცის 🙂 სახურავის ბინადარი კარლსონისა და პეპი გრძელიწინდას ამბები დღემდე თითქმის ზეპირად მახსოვს და ჩემი პირველი დამოუკიდებლად წაკითხული წიგნის თაროდან გადმოღებას აზრი აღარ აქვს. სამაგიეროდ ფრაუ ასტრიდის სხვა გმირებს მხოლოდ თითოჯერ გავეცანი (მაშინ წიგნები რთულად იშოვებოდა და ძირითადად ნათხოვარი წიგნებით ვკმაყოფილდებოდით). ჰოდა, როგორც კი ქინდლი ვიგდე ხელთ, სასწრაფოდ განვათავსე თაროზე საყვარელი წიგნები (ქართული თარგმანები ძალიან სასიამოვნოდ მახსოვს, მაგრამ მრავალფეროვნებისთვის რუსულიც ნორმალურია) და ნელ-ნელა შევუდექი “დაგემოვნებას”…

საზაფხულო “მოგზაურობისათვის” (განსაკუთრებით რამდენიმე “ცხელი” წიგნის შემდეგ) კუნძულ სალტკროკაზე უკეთეს ადგილს სად ვნახავდი 🙂 ამიტომ სასწრაფოდ “ჩავალაგე ზურგჩანთა”, სტოკჰოლმის სანაპიროზე “სალტკროკა I-ში” ჩავჯექი და გზას გავუდექი. მე თქვენ გეტყვით და მოსაწყენ ხალხთან ერთად მომიწია მგზავრობა – თბომავალზე ასვლისთანავე მელკერსონების ოჯახს “შევეფეთე”. თითქოს ეს არ მეყოფოდა სამხიარულოდ და ნაპირზე გადასვლისთანავე თავიდან ფეხებამდე გაწუწული ჩორვენი და ბოცმანი დავინახე (მერედა პირველად წაკითხვისას როგორ ვოცნებობდი მათთან მეგობრობაზე). მერე რა აღარ გადამხდა თავს – ჯერ იყო და მელკერთან ერთად მხიარული დურგლის სახლი “შევაკეთე”, მოგვიანებით იუჰანთან, ნიკლასთან, ფრედისა და ტედისთან ერთად ზღვაში დავიკარგე ( ამჯერად საიდუმლო კლუბშიც კი მიმიღეს – 12 წლის ხომ უკვე ვარ), ზაფხულის დღესასწაულიც აღვნიშნე, ისეთი დღე გავატარე, მთელს სიცოცხლეს რომ უდრის, კურდღელიც ვიყიდე პელესთან ერთად, შობაც ვიზეიმე (მერე რა, თუ შობა ზაფხულში არ არის – სალტკროკაზე ყველა სეზონი განსაკუთრებულია), ბაყაყიც “გადავაქციე” უფლისწულად, ორფეხა და ოთხფეხა მელიებზეც ვინადირე, სახლიც გადავარჩინე გაბღენძილი ლოტასგან…

ამ ყველაფერმა ზაფხულივით სწრაფად ჩაიარა. ცოტა გულდასაწყვეტიც კია,რომ ეს “მოგზაურობა” ასე მალე დასრულდა და ვეღარც უკბილო სტინას ვნახავ, ვეღარც ჩორვენს და მის ოჯახს, ვეღარც მელკერსონებს. მერე რა, თუ ჩორვენი დილაუთენია ძილს მიფრთხობდა, პელე იმ საშინელ მწერებს ამრავლებდა, მე რომ ვერ ვიტან, მელკერი ყოველ ნაბიჯზე რაღაცას აფუჭებდა და საწოლში მაწვიმდა… კუნძულ სალტკროკაზე ხომ ყველაზე თბილი, კეთილი  და ნათელი ზაფხული იცის…

P.S. ბავშვობის საყვარელი წიგნების გადაკითხვა პირველად ვცადე და მინდა გითხრათ, რომ განსხვავებულად სასიამოვნო “მოგზაურობები” გამოვიდა. გაგრძელება იქნება 🙂 შემდეგი გაჩერება – ლიონებერგა!