აკას გულშემატკივრებს მოგეხსენებათ, რომ ის ძირითადად ორი “ტიპის” ისტორიებს გვიამბობს ხოლმე – თანამედროვე თბილისურებს და ძველ ტფილისურებს. ჰოდა დღეს ორ წიგნზე მინდა გესაუბროთ, რომლებიც სწორედ ამ ამბებს ეძღვნება.
ქემერა ნახალოვკელი მაზავშიკია. მისი ერთადერთი “სამსახური” ტოტალიზატორია, რომელსაც სათამაშოს ეძახის. ამ სათამაშოს, ძმაკაცების, ჯარის, ოჯახის ამბებს თავად გვიამბობს და თან ისე, რომ თითქოს იქ ვართ – “ვმაზავთ”, ჯარში “ვმსახურობთ”, ასევე მაზავშიკ ძმაკაცებს ხელს ვუმართავთ, ბიძაშვილ ნათიას ვათხოვებთ, ბელორუსიაში მივემართებით ქალის “გამოსატაცებლად”… თითოეული ისტორია მშივნელოვანი და სახალისოა…
“ძველი გულებისა და ხმლისა” სულ სხვანაირი წიგნია. მე-19 საუკუნის საქართველოში რამდენიმე 
თითქოსდა უმნიშვნელო ამბავი მოხდა, მაგრამ ტყვეებით მოვაჭრე აზიზ-ბეის, მისი ქართველი დამხმარის აჩიკ-ბაშის, რუსი პოლკოვნიკის, მისი ასულისა და ხელქვეითების, ყაჩაღი გოგია ნუკრაძის, აზნაური ბადუნა ფავნელისა და მისი ოჯახის ბედი სწორედ ამ ამბების წყალობით გადაიკვეთა. კვანძის გახსნა თავად ნახეთ. ვერ ვიტყვი, რომ ეს აკას საუკეთესო ნამუშევარია, თუმცა ამ ეპოქის მოყვარულებს მოგეწონებათ.
P.S. თუ დაინტერესდით, ორივე წიგნს მარტივად მოიძიებთ. ტრადიციულად, ორივე მათგანს “ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა” გვთავაზობს.
Sep 01, 2014 @ 13:45:14
ცოტა უკეთესად დამაინტერესე რა :)) ძალიან ცოტა წერია. :დ :დ
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:23:18
დანარჩენი წიგნში :)))) ზედმეტის თქმა საქმეს აფუჭებს :))))
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:28:16
აი მე ვერ მომანდომე წაკითხვა :დ ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა თითქოს არც წაგიკითხავს და მხოლოდ ის დაწერე რაც წიგნს უკან აქვს ხოლმე :დდდდდ ცოტა მეტი განცდები არ შეიძლებოდა?
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:32:43
ვიცი. აკა კინგი არ არის და შესაბამისად ვერ მოგანდომე 😀 100-გვერდიან წიგნზე 90-გვერდიან რევიუს არც წაიკითხავს ვინმე და თუ წაიკითხავს, წიგნის წაკითხვა აღარ უნდა. ახალს ვეღარაფერს ნახავს 😀
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:37:13
რა კარგად მიცნობ :დ ეგრევე ჩემს სუსტ წერტილს რომ მიადექი. ^_^ კინგიიი ^_^ არ იმსახურებდა ერთი წიგნი თუნდაც 300-400 სიტყვამდე? მთლიანად პოსტი არ იქნება ორას სიტყვიანი. სულ უფრო და უფრო უკლებ :დ თან ორი ერთად მოდაა? :დ აუ რა მაგარი კრიტიკოსი გამოვიდოდი :დდ მე კინგს ათას სიტყვაზე მეტს ვუძღვნი ხოლმე :დ ხუთ წუთში წავიკითხე რა იყო ეს :დდ
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:43:09
არც შენ გეწყინოს, მაგრამ 5 წუთზე მეტს პოსტის კითხვას ვერ ვუთმობ და მგონი, ვერც მკითხველების უმეტესობა :))) შესაბამისად, ისეთს ვწერ, როგორსაც თავად წავიკითხავდი.
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:37:53
არ გეწყინოს :*
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:42:10
მე ბლოგრი არ ვარ და ამიტომ ვწერ ამდენს :დ ბლოგი იმიტომ მაქვს რომ ჩემს წიგნებზე ჩემი აზრები დავწერო და არა ის თუ რაზეა წიგნი. მარა მე მგონი ჩემი პოზიციიდან მეც მართალი ვარ :დ ხალხს ის უფრო აინტერესებს რა იგრძენი კითხვის დროს ვიდრე რაზეა წიგნი :დ რჩევა დარიგებასავით გამომდის მარა მასე ნუ ჩათვლი ძალიან გთხოვ :დ მე რა პრინციპებითაც ვხელმძღვანელობ ის აღვნიშნე და რა უფლება მაქ შეგიცვალო წერის სტილი :დ რაფერც გინდა წერე მე შენი ერთგული მკითხველი ვარ ❤
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:45:09
ბლოგი სხვაა, წიგნი – სხვა. ყველაფერი თუ დაწერე, წიგნს რომ გამოსცემ, ვინღა წაიკითხავს :)))
LikeLiked by 1 person
Sep 01, 2014 @ 22:48:48
მაგიტომ არ მყავს ბევრი მკითხველი არა? :დ მარა ვისაც უნდა კითხულობს. მაინც ბევრი კითხულობს და არ ვუჩივი მკითხველთა ნაკლებობას :დ აზრის ჩამოყალიბება მოკლედ არ მიყვარს. სერიოზულად ვეკიდები წერას და :დ
ყველაფერს არ ვწერ. თუ ჩემი ერთი პოსტი მაინც გაქ წაკითხული ნახავ რომ მეტ ადგილს ჩემს შთაბეჭდილებებს ვუთმობ და არა წიგნის შინაარსს. აუ რავი მაინც ვაქვები პირველ ჩვენებას არ მიყვარს პატარები საწერად წასაკითხად კი ბატონო მაგრამ არც დიდზე ვამბობ უარს ^_^
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 22:56:16
გრძელ პოსტს ერთი უპირატესობა აქვს – დრო თუ არ გაქვს წიგნის წასაკითხად, საქმის კურსში იქნები. “ჯოილენდს” ვამთავრებ ახლა და პოსტს რომ შევადარე, შემეძლო დასასრული წამეკითხა. “მისტერ მერსედესზე” პოსტს არ მივეკარები, არ დამეზაროს ამხელა წიგნის დაწყება :))))
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 23:06:02
დასასრული ის არაა რაც დავწერე. გამოძიება საბოლოოდ სწორ კვალზე დააყენებს მეთქი. რა გამოძიებაა ეს ხომ არ მითქვამს, ან ვინ არის დამნაშავე ან საერთოდ რატომ დაიწყო. არაფერი არ მითქვამს მე ეს ინტრიგა ჩავაგდე რომ ვინც წაიკითხავს უფრო მოუნდეს კითხვის დაწყება :დდდ მისტერ მერსედესი ნამდვილად ღირს წასაკითხად. ორ დღეში წავიკითხე და ახლა მშურს შენი 😦
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 23:07:50
ზუსტად ის მცირე ნაწილი არ წერია პოსტში, რაც დამრჩა წასაკითხი. ასე რომ, წავალ ახლა და მივხედავ :)))
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 23:11:39
გითხრა დასასრული? :დ აუ მაგარია ძაან :დ ;)))
LikeLike
Sep 01, 2014 @ 23:12:18
მაინტერესებს ჯოილენდზე შენი პოსტი :)) ვნახოთ რამხელას დაწერ
LikeLike