უკან ბავშვობაში როალდთან ერთად

გახსოვთ ვილი ვონკა და მისი შოკოლადის ქარხანა? დარწმუნებული ვარ, რომ გახსოვთ (წიგნი ხომ დაუვიწყარია, მაგრამ არც ჯონი დეპის მიერ შესრულებული ვილია მარტივად “წამსვლელი”). ჰოდა, ახლა როალდ დალის კიდევ ორ ნაწარმოებზე მინდა გიამბოთ, რომლებიც პირადად მე მხოლოდ ახლა წავიკითხე და იმწამსვე დავბრუნდი ბავშობაში 🙂

ჩვენი პირველი “სტუმარი” ფრიად სიმპათიური და გონიერი მელია მისტერ ფოქსი გახლავთ. იქნებ იფიქროთ, გარეულ ცხოველს ასეთი პატივისცემით ვინ მიმართავსო, მაგრამ მისტერ ფოქსს როგორც კი გაიცნობთ, მაშინვე მიხვდებით, რომ ეს ვაჟბატონი ბევრ ადამიანზე უფრო საზრიანი გახლავთ. აკი სამი უსაქმური ფერმერი ისე მოხერხებულად გააცურა, როგორც ვერავინ მოახერხებდა და, სიმართლე გითხრათ, ძალიან დამამშვიდა. აბა, საზიზღარი ფერმერები ხომ არ გაიმარჯვებდნენ 🙂

…მაგრამ მეორე ნაწარმოებს რომ მივადექი, იარაღასხმული ფერმერები ჩემს თვალში ანგელოზებს დაემსგავსნენ. ბოლო-ბოლო ისინი ხომ ჩემსავით ახლოს არ იცნობდნენ მისტერ ფოქსს, მის მეუღლეს, უსაყვარლეს პატარებსა და მათ მეგობრებს… აი, მატილდას მშობლებსა და სკოლის დირექტორზე კი სერიოზულად გავბრაზდი. როგორ შეიძლება, რომ სკოლას ასეთი ადამიანი მართავდეს და, რაც კიდევ უფრო უარესია, რატომ ჰყავთ მატილდას მშობლების მსგავს ამაზრზენ ადამიანებს (არ ვაჭარბებ) შვილები, თან – ასეთი შვილები. მატილდა ხომ ფენომენალური ბავშია – პირველ კლასში უკვე არა მხოლოდ კითხვა და ანგარიში იცის, არამედ ფოლკნერიც კი აქვს წაკითხული 🙂 კიდევ კარგი, როალდ დალმა აქაც არ გამიცრუა იმედი და თავად მატილდას ხელით ჯერ იყო და უვარგისი მშობლები აწამა გემრიელად, შემდეგ კი არც ქალბატონ დირექტორს დააკლო ხელი… მოკლედ, გულიანად ვიცინე. ჰო, ვიცი, რომ ხანდახან ბოროტი ბავშივით ვიქცევი და სხვების ცუდი მიხარია, მაგრამ ამ ადამიანებს თუ გაიცნობთ, თქვენც აუცილებლად დამეთანხმებით 🙂

P.S. აუცილებლად წაუკითხეთ ეს წიგნი (უფრო სწორად, ორი წიგნი) ბავშვებს და თავადაც წაიკითხეთ. მერწმუნეთ, ძალიან ისიამოვნებთ. თან არ დაგავიწყდეთ, რომ გამომცემლობამ “წიგნები ბათუმში” ქართული თარგმანიც შემოგვთავაზა.