ჰერტა მიულერი მაგარი ქალია, ძალიან მაგარი ქალი. თავად ეს სიტყვა არ უყვარს, თუმცა მისი შეფასებისას სხვა ეპითეტს უბრალოდ ვერ ვპოულობ. სხვაგვარად ვერ ვახასიათებ ქალს, რომლის კალამმაც შექმნა ესსების ეს კრებული და კიდევ რამდენიმე წიგნი, რომლებიც მუდამ ერთი თემის გარშემო ტრიალებს (ზოგს ეს მინუსად მიაჩნია, მე კი ღირსებად ვუთვლი). ჰერტა მუდმივად გვახსენებს ეპოქას, როდესაც მეფე იხრებოდა და 
კლავდა, სამშობლო ვაშლის კურკას ჰგავდა, მელა მონადირე იყო, სუნთქვის საქანელა ირწეოდა და გულებში მხეცი ბუდობდა. ის სულ საკუთარ განცდებზე გვიყვება – საკუთარ ბავშვობაზე, ცხოვრებაზე ჩაუშესკუს რეჟიმის პირობებში, ემიგრაციაზე… სწორედ ამ გულწრფელობის ბრალია, რომ ჰერტა წიგნის ფურცლებიდან ასეთი ახლობელი ჩანს… სწორედ ამიტომაა, რომ “განმეორებადობის” მიუხედავად, ის მაინც მაგარი მწერალია… და მაგარი მოქალაქე, მაგარი ადამიანი…
P.S. თუ დაინტერესდით, ჰერტა მიულერის წიგნებს მარტივად მოიძიებთ. ქართულად უკვე 5 თარგმანი გვაქვს.
P.P.S. სულ ბოლოს გავიგოთ ჰერტას აზრი ტანამედროვე ბოროტების იმპერიის შესახებ:
კეჟერაძის ბლოგი 
ბოლო კომენტარები