თამაში მარგალიტებით

ხომ არსებობენ წიგნები, რომელთა კითხვა რთულია, ძალიან რთული, თუმცა დასრულების შემდეგ ყველა მკითხველი (გემოვნების შესაბამისად, რა თქმა უნდა) ფიქრობს, რომ მრავალი დღე (იქნებ კვირა და თვეც) ამაოდ არ დაუკარგავს და ჭეშმარიტად დიდებული წიგნი წაიკითხა… სწორედ ასეთია ჰერმან ჰესეს უკანასკნელი ნაწარმოებიც.

იოზეფ კნეხტის ამბავი ერთგვარად აჯამებს ჰერ ჰერმანის შემოქმედებას. “დემიანი”, “ზიდჰარტა”, “დამსვენებელი”, “ტრამალის მგელი”, “ნარცისი და გოლდმუნდი” და მისი სხვა ნაწარმოებები თითქოს სწორედ იმიტომ დაიწერა, რომ საბოლოოდ თამაშის მაგისტრის ისტორია შექმნილიყო. ის, ისევე როგორც სხვა წიგნები, საკუთარი თავის ძიებაზე მოგვითხრობს, თუმცა ცხოვრების გარკვეული მონაკვეთით ან გარემოთი არ არის შეზღუდული. ალბათ ამიტომაცაა ასეთი რთული საკითხავი… აქ ხომ ყველაფერია – ნამდვილი (პოლიტიკით, ომითა და დიპლომატიით აღსავსე) და გამოგონილი (მეცნიერებითა და ხელოვნებით გაჟღენთილი) სამყარო, იოზეფის მთელი ცხოვრება, რომელიც კიდევ ერთხელ გვარწმუნებს, რომ არასდროს შეიძლება გადაჭრით რამის გადაწყვეტა. ის, რაც მწვერვალი გვგონია, შესაძლოა მომაბეზრებელ რეალობად იქცეს და დაბალ საფეხურზე ჩამოსვლა სანატრელი გაგვიხდეს. ეს წინასწარ არავინ იცის. ჩვენ კი მხოლოდ ერთი რამ შეგვიძლია – არ დავნებდეთ და წინ ვიაროთ. იოზეფ კნეხტი ასე იქცეოდა – თამაშის ახალ პარტიებს და საკუთარ თავს ქმნიდა… ქმნიდა, სანამ ფინალში არ გავიდა… მე თუ მკითხავთ, ფრიად უცნაურ და მოულოდნელ ფინალში…

P.S. ბოლო დროს ამ წიგნის ქართული თარგმანის გამოსვლაზე ხშირად მსმენია, თუმცა ჯერჯერობით შედეგი არ ჩანს. იმედი ვიქონიოთ, რომ მალე გამოსცემენ… თან გადავიკითხავ კიდეც – “ჯადოსნური მთისა” არ იყოს, ერთხელ წასაკითხი წიგნი არ არის… არც ისეთი წიგნია, მხოლოდ მონაყოლით რომ შეიძლებოდეს შეფასება… ასე რომ, თქვენც მოიძიეთ და შექმენით თქვენი პარტია. ითამაშეთ მარგალიტებთ! 😉

P.P.S. პოსტის გამოქვეყნების შემდეგ “ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობამ” ქართული თარმგანიც შემოგვთავაზა.