სესილიას ქმრის საიდუმლო

კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება სიდნეიში, კერძოდ კი მის მშვიდ უბანში! აი, ეს სესილია ფიცპატრიკია – ძალიან აქტიური ქალი, რომელსაც შესანიშნავი ქმარი და უსაყვარლესი გოგონები ჰყავს. ეს ხანშიშესული ქალბატონი რეიჩელია, რომელმაც წლების წინ ქალიშვილი დაკარგა, მაგრამ ახლა ვაჟისა და შვილიშვილის გამო აგრძელებს ცხოვრებას. აი, ეს კი ტესია – წარმატებული ქალი, რომელიც მშვენივრად უძღვება სარეკლამო ბიზნესსა და ოჯახს… მაგრამ ერთი წუთით მოიცადეთ! რა უნდა ტესს სიდნეიში? ის ხომ აქ აღარ ცხოვრობს… არაფერი საგანგაშო! ალბათ ფეხმოტეხილი დედის მოსავლელად ჩამოვიდა… თუმცა აქ ნამდვილად რაღაც ხდება – სესილია, რომელიც ყოველთვის ულევი ენერგიით გამოირჩევა, აშკარად ცუდად გრძნობს თავს, რეიჩელი ისევ გამუდმებით გარდაცვლილ ქალიშვილზე ფიქრობს (რა თქმა უნდა, დედებს შვილები არასდროს ავიწყდებათ, თუმცა რეიჩელს ერთგვარი აკვიატებაც კი აქვს), ტესი კი შვილისთვის ახალ სკოლას არჩევს… რა ხდება? რა და ის, რაც ხდება ყველგან და ყოველთვის – ერთი შეხედვით ბედნიერი საზოგადოება უამრავ საიდუმლოს მალავს და დიდი პატარა ტყუილებით კვებავს საკუთარ თავსაც და გარშემომყოფებსაც. სესილია მხოლოდ ქმრის წერილის აღმოჩენის შემდეგ უტყდება საკუთარ თავს, რომ ჯონ-პოლი ხშირად იქცეოდა უცნაურად (შეუძლებელია ადამიანი ასეთ საიდუმლოს მალავდეს და ცოლმა ვერაფერი შენიშნოს), რეიჩელი ოჯახის სხვა კონტინენტზე გადასვლის შემდეგ იწყებს ფიქრს შვილის მკვლელზე, ტესი კი ქმრის ღალატის შემდეგ აანალიზებს საკუთარ ხასიათსა და ურთიერთობებს… სამივე ერთად კი დგება ერთი დილემის წინაშე – რამდენად ღირს პატიება? მგონი, პატიებას მხოლოდ მაშინ აქვს აზრი, როცა დავიწყებაც შეგიძლია… მე ასე მგონია, მაგრამ მათ?

P.S. ვერ გეტყვით, რომ ჯონ-პოლის საიდუმლო რთული ამოსახსნელი გახლდათ ან წიგნში წამოჭრილი თემები იყო ახალი (“დიდ პატარა ტყუილებში” განხილული პრობლემა უფრო მნიშვნელოვანი მგონია), თუმცა ლიან მორიარტი ისევ ინარჩუნებს თავის “სასიამოვნო” ხელწერას. ასე რომ, თუ დაინტერესდით, ბათუმელების ქართულ თარგმანს მარტივად მოიძიებთ (მათ შორის, ონლაინაც).