სამშობლოს, ადამიანებისა და ლიტერატურის მოყვარული რიგითი კლიმი
14 იან 2018 %(count)s კომენტარი
in ლიტერატურა, ფრანგული ტეგები:ახალი ტალღა, კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, ნუცა ალექსი-მესხიშვილი, რაც თვალს სიამოვნებს, სეზანი, ფრანსუა ტრიუფო
“ეს წიგნი არის ხელოვნებაზე და მის ეთიკაზე, თავგანწირვაზე, ცხოვრების ჭეშმარიტ ფასეულობებზე და ასევე კინოს ჯადოსნურობაზე.” (ნუცა ალექსი-მესხიშვილი – მთარგმნელი)
ფრანსუა ტრიუფოს ალბათ ყველა კინომოყვარული იცნობს. მისი თუნდაც ერთი ფილმი მაინც ბევრს ექნება ნანახი, თუმცა სულ სხვაა კინო პირველ პირში… სულ სხვაა იმ ფრანსუას გაცნობა, რომელიც კამერის მეორე მხარეს იდგა და ქმნიდა შედევრებს, უყურებდა დიდი რეჟისორებისა და მსახიობების გენიალურ ნამუშევრებს… მეტი
26 აგვისტო 2016 2 Comments
in ამერიკული, ლიტერატურა ტეგები:ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა, ველურ გარემოში, კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, ჯონ კრაკაუერი
გიყვართ მოგზაურობა? მე მიყვარს, მაგრამ თუ ისეთი ადგილი უნდა მოვინახულო, სადაც ღამით დარჩენა მომიწევს, ყველაზე დიდ დროს საცხოვრებლის შერჩევას ვუთმობ. კომფორტს ძალიან ვაფასებ და ალბათ ეს უარყოფითი თვისება უფროა, ვიდრე დადებითი. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი შეგრძნება გამიჩნდა, როდესაც კრისტოფერ მაკ-კენდლესი გავიცანი… მე ხომ ვერაფრით შევძლებდი, რომ მის ასაკში (რომელიც თითქმის ემთხვევა ჩემსას) ყოველდღიური ცხოვრება მიმეტოვებინა და უკიდეგანო გზას დავდგომოდი… მან კი დათმო ის ყველაფერი, რაც მე მაქვს – უნივერსიტეტის დიპლომი, ბანალური სამსახური და სავარაუდოდ ხანგრძლივი სიცოცხლე ოჯახისა და მეგობრების გარემოცვაში. მეტი
08 აგვისტო 2016 დატოვე კომენტარი
in ამერიკული, ლიტერატურა ტეგები:ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა, ენტონი ჰოპკინსი, თომას ჰარისი, კინო, კრავთა დუმილი, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, მეს მიკელსენი, წითელი დრაკონი, ჰანიბალი
28 მაისი 2016 დატოვე კომენტარი
in ამერიკული, ლიტერატურა ტეგები:ავთანდილ ვარსიმაშვილი, აირა ლევინი, ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა, კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, როზმარის შვილი, რომან პოლანსკი
90-იანი წლები ალბათ კარგად გახსოვთ. არც სანთლის შუქზე გატარებული საღამოები მისცემია დავიწყებას და არც პურის რიგები. თუმცა ასეთ ბნელ დროსაც კი ხდებოდა დასამახსოვრებელი ძვრები ხელოვნებაში. ერთ-ერთი ასეთი მოვლენა კი გახლდათ ქართული მისტიკური სერიალი “სახლი ძველი უბანში”. რა თქმა უნდა, ფილმი განსაკუთრებული სპეცეფექტებით არ გამოირჩეოდა, მაგრამ ამას ხელი არ შეუშლია იმაში, რომ ის 22 წლის შემდეგაც კი არ წაშლილა ჩვენი მეხსიერებიდან. დღემდე მისი შინაარსის ხსენებისას პირველ რიგში თვალწინ სწორედ ავთანდილ ვარსიმაშვილის სერიალი მიდგება და მხოლოდ შემდეგ – რომან პოლანსკის შესანიშნავი ფილმი. აირა ლევინის პირველწყარო კი ახლაღა ჩამივარდა ხელში. მეტი
01 თებ 2016 დატოვე კომენტარი
in ამერიკული, ლიტერატურა ტეგები:გოგნა მარგალიტის საყურით, დიოგენე, თამარ ლომიძე, იოჰანეს ვერმეერი, კინო, კოლინ ფერტი, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, სკარლეტ იოჰანსონი, ტრეისი შევალიე
გიფიქრიათ საყვარელი ნახატების შექმნის პროცესზე? ვინ იცის, რამდენჯერ წარმოგიდგენიათ ლეონარდოს წინ გაუნძრევლად მჯდომი ჯოკონდა, რომელიც ყველასთვის სხვადასხვაგვარია… ტრეისი შევალიემაც წარმოიდგინა “თავისი” გოგონა მარგალიტის საყურით… მეტი
26 ოქტ 2015 2 Comments
in ავსტრალიური, ლიტერატურა ტეგები:კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, მარკუს ზუზაკი, მეორე მსოფლიო ომი, ნათია ჩუბინიძე, პალიტრა L, წიგნის ქურდი, liberteens
![shop_product_image_151133[1]](https://kejeradze.files.wordpress.com/2015/10/shop_product_image_1511331.jpg?w=254&h=339)
დარწმუნებული ვარ, რომ მეორე მსოფლიო ომზე ძალიან ბევრი რამ იცით – წიგნებიდან, ფილმებიდან თუ თვითმხილველთა ნაამბობიდან. თუმცა საბჭოთა კავშირის დროს ე.წ. სამამულო ომი ცალმხრივად შუქდებოდა და “წითლებს” ანგელოზებად წარმოაჩენდნენ, გერმანელებს კი – პირსისხლიან ფაშისტებად. დიახ, ბევრი საბჭოთა მებრძოლი მართლაც იყო გმირი, ბევრი ნაცისტური არმიის წარმომადგენელი – მანიაკალური იდეებით აღსავსე, მაგრამ ხშირად პირიქითაც. ორივე მხარეს ადამიანები ცხოვრობდნენ, იბრძოდნენ სამშობლოს და საკუთარი სიცოცხლის დასაცავად. მეტი
23 ოქტ 2015 3 Comments
in ამერიკული, ლიტერატურა ტეგები:ალცჰაიმერი, კინო, ლიზა ჯენოვა, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, ოსკარი, წიგნები ბათუმში, ჯერ კიდევ ელისი, ჯულიანა მური
ცოტა ხნის წინ ლავკრაფტის საშინელებებზე მოგიყევით და გითხარით, რომ “ლიტერატურული” და “კინო” შიშები ჩემთვის უცხო არ არის, თუმცა ყველაზე დიდ შიშს ზებუნებრივი არსებები სულაც არ იწვევენ. ბევრად უფრო საშიში ლიზა ჯენოვას “ჯერ კიდევ ელისია”. რატომ? ახლავე გიამბობთ…
ალცჰაიმერზე არასდროს მიფიქრია, რადგან
ოჯახში ასეთი დაავადება არავის ჰქონია. თუმცა ვინ იცის, რა იქნება მომავალში – ხომ შეიძლება ეს პირველად მოხდეს? სწორედ ამიტომ შემეშინდა, როცა ელისის ამბავი წავიკითხე (ჯერ ვნახე). ის ხომ ყოველმხრივ წარმატებული ახალგაზრდა ქალი გახლდათ (სულ რაღაც 50 წლის) – კარგი ოჯახით და სამსახურით… და უცებ რაღაც დაავიწყდა… ასეთი რამ ვის არ მოსვლია, მაგრამ სახლთან ახლოს დაკარგვა, ბლექბერის მაცივარში შედება, საკუთარი ქმრისა და შვილების დავიწყება, დროში დეზორიენტაცია საგანგაშოა და უფრო მეტიც – ეს ნაადრევი ალცჰაიმერია… და მეც შემეშინდა, რომ ერთ დღეს შეიძლება საკუთარ სახლში სააბაზანოს ვერ მივაგნო ან სულაც სხვის სახლში მოვხვდე… შემეშინდა, რომ შეიძლება ელისივით ძლიერი არ აღმოვჩნდე და ბოლომდე ვერ ვებრძოლო დაავადებას, რომელიც ბოლოს აუცილებლად დამამარცხებს… შეიძლება არც ელისის მსგავსი ოჯახი მყავდეს – მისი ქმარ-შვილი ხომ მასთან ერთად ცდილობდა დასასრულის გადავადებას… უმწეობაზე უარესი არაფერია – პირადად მე მირჩევნია ქთულჰუს ან სხვა საშინელებას ვემსხვერპლო, ვიდრე ალცჰაიმერით ვიცხოვრო… ეს განაჩენია – სასიკვდილო განაჩენზე ბევრად უფრო მძიმე განაჩენი…
P.S. თუ ეს წიგნი არ წაგიკითავთ ან ფილმი არ გინახავთ, აუცილებლაც მოიძიეთ. ძალიან დიდ ემოციას მიიღებთ.
02 ოქტ 2015 2 Comments
in ლიტერატურა, ფრანგული ტეგები:დევიდ ლინი, დიოგენე, კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, მეორე მსოფლიო ომი, პიერ ბული, ხიდი მდინარე კვაიზე
იცნობთ დევიდ ლინსა და პიერ ბულს? სავარაუდოდ, დიახ, რადგან პირველი ძალიან ცნობილი ფილმების (“ლოურენს არაბი”, ექიმი ჟივაგო”, “დიდი იმედები”, “ოლივერ ტვისტი” და ა.შ.) რეჟისორია (ჩემი ერთ-ერთი ფავორიტი), მეორე კი – “მაიმუნების პლანეტის” ავტორი. ამ ორი ადამიანის ტანდემმა კი შექმნა მართლაც დიდებული და სათანადოდ დაფასებული ფილმი “ხიდი მდინარე კვაიზე”.
ახლა წიგნზე მინდა გიამბოთ, თუმცა მაინც სულ 
ფილმზე ვფიქრობ… უცნაურია, მაგრამ ამ ისტორიის წარმოდგენისთანავე თვალწინ სწორედ გრძელი ეკრანიზაცია მიდგება და არა პატარა წიგნი. ალბათ ეს დევიდ ლინისა და მის მიერ იდეალურად შერჩეული მსახიობების დამსახურებაა, ან ის, რომ პირველწყარომდე ფილმს გადავეყარე… თუმცა არც პიერ ბულია ურიგო მწერალი… ამიტომ მიჭირს გრძნობებში გარკვევა. ვერაფრით ვხვდები, რატომ მომეჩვენა, რომ ეკრანზე ბევრად უფრო კარგად არის გაშლილი ინგლისელი ტყვეებისა და იაპონელი ზედამხედველების ურთიერთობა, ინგლისელი პოლკოვნიკის “ბრძოლა ღირსებისთვის” და ორი ურთიერთგამომრიცხავი მისია – მდინარე კვაიზე ხიდის აშენება და მისი განადგურება… წიგნი თითქოს მშრალი სცენარია, რომელიც მხოლოდ ფილმისთვის შეიქმნა…
P.S. ჯერჯერობით წიგნის ქართული თარგმანი არ გვაქვს, თუმცა მალე “დიოგენე” შემოგვთავაზებს. მანამდე შეგიძლიათ უცხო ენებზე მოიძიოთ, შემდეგ ეკრანიზაცია ნახოთ და შეამოწმოთ, მართალი ვარ თჲ ვცდები 🙂
28 სექ 2015 3 Comments
in ირლანდიური, ლიტერატურა ტეგები:ბიჭი ზოლიან პიჟამაში, კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, მეორე მსოფლიო ომი, ნინო ნეკერიშვილი, წიგნები ბათუმში, ჯონ ბოინი
წიგნზე ან ფილმზე გიტირიათ – განსაკუთრებით ისეთზე, რომელიც ძალიან მარტივი სიუჟეტით გამოირჩევა? შეიძლება არა და იქნებ არც ჯონ ბოინის წიგნსა და მის ეკრანიზაციაზე იტიროთ, მაგრამ ძლიერ ემოციას კი ვერსად გაექცევით. ალბათ იკითხავთ, მეორე მსოფლიო ომის შესახებ ისეთი რა უნდა წავიკითხოთ, რაც აქამდე არსად გვინახავსო… მერწმუნეთ, პატარა ბრუნოს ისტორია (მიუხედავად სიმარტივისა და ბევრი უზუსტობისა) უნიკალურია… მეტი
21 სექ 2015 %(count)s კომენტარი
in კანადური, ლიტერატურა ტეგები:დიოგენე, დიოგენეს ბიბლიოთეკა, ენტონი მინგელა, ინგლისელი პაციენტი, კინო, ლიტერატურა, ლიტერატურული ბლოგი, მაიკლ ონდააჩი, მარიამ ჩადუნელი, ჟულიეტ ბინოში, რალფ ფაინსი
იტალია… მიტოვებული ვილა ფლორენციაში… ინგლისელი პაციენტი, რომელიც ძვლებამდე დამწვარი უკანასკნელ დღეებს ითვლის, მისი მომვლელი მედდა, სიკჰი გამნაღმველი და კანადელი ქურდი…სწორედ ეს გარემო და ადამიანები ქმნიან ომისა და სიყვარულის სურათს… მაგრამ რეალურად აქ არც ომია და არც გრძნობები – ყველაფერს დროის ქვიშა ფარავს და მოგონებების წიგნში წერს – ჰეროდოტეს “ისტორიაში”… წარსული ამ წიგნივით მარადიულია და ამ ადამიანებსაც სხვა არაფერი დარჩენიათ – ქვიშაში, ომის ქარცეცხლსა და დანაღმულ ველებში სულ მარტო უნდა გაიკვლიონ გზა… მეტი
კეჟერაძის ბლოგი 
ბოლო კომენტარები