რუსული პროპაგანდის ძალა

არაფერია ნამდვილი და ყველაფერი შესაძლებელია – ეს თანამედროვე რუსეთია! ჩართეთ ტელევიზორი და გადართეთ ნებისმიერ რუსულ არხზე ან ინტერნეტში მოძებნეთ რუსული საიტები და თავად დარწმუნდებით ამაში… ან კი უბრალოდ პიტერ პომერანცევის წიგნი წაიკითხეთ. ის ხომ ლონდონიდან იმისთვის ჩავიდა რუსეთში, რომ თავისი წვლილი შეეტანა რუსული მედიის განვითარებაში, იქ კი სულ სხვა რამ დახვდა. ახალშექმნილი მედიაც იმ გზას დაადგა, რომელსაც ყველა სხვა სფერო – სიყალბის გზას.

რატომ ირჩევენ რუსები პუტინს

რატომ ირჩევენ რუსები პუტინს? ალბათ ეს კითხვა საკუთარი თავისთვის ხშირად დაგისვამთ, თუმცა პასუხის პოვნა გაგჭირვებიათ. ამის გაკეთება რთულია, როდესაც რუსეთში არ ცხოვრობთ და მოვლენებს გარედან (თუნდაც მცირე მანძილიდან) უყურებთ, მაგრამ თუ ბერნარ მორის წიგნს გადაშლით, ბევრ რამეს მიხვდებით…

უკრაინის უსახელო გმირები

“მთავარი წიგნი ომზე, რომელიც არ უნდა ყოფილიყო, და გმირებზე, რომლებსაც უნდოდათ სიცოცხლე, მაგრამ იღუპებოდნენ.”

უკრაინა, 2016 წელი… ქვეყნის ნაწილი ოკუპირებულია, ტერიტორიების ნაწილზე კი დღემდე მიმდინარეობს ბრძოლა ოკუპანტების წინააღმდეგ. ეს 21-ე საუკუნის “დაუჯერებელი” რეალობაა. სინამდვილეა სერგეი ლოიკოს წიგნიც, რომელმაც საკუთარი თვალით ნახა “კიბორგების” ცხოვრება და საკუთარი კამერით გადაიღო დონეცკის აეროპორტის გმირების ყოველდღიურობა. შეიძლება არ არსებობს კონკრეტულად ფოტოგრაფი ალექსეი მოლჩანოვი, რომელსაც მაიდანზე მეორე (ერთდროულად) სიყვარული ეწვია, “პროფესიონალი ჯარისკაცი” სტეპანი და სხვები, თუმცა არსებობენ უკრაინის უსახელო გმირები, რომლებსაც დიდი მონდომებით “არიდებენ თვალს” დასავლეთის “მესვეურები”. სწორედ ამიტომ დაწერა ეს წიგნი სერგეი ლოიკომ – მათთვის სიმართლის საჩვენებლად, მსოფლიოსთვის იმის შესახსენებლად, რომ დღეს ცივილიზებულ სამყაროში ჯერ კიდევ არსებობს ადგილი, სადაც ომია და იღუპებიან ადამიანები, რომლებსაც სიცოცხლე სურთ.

პუტინი აფეთქებს რუსეთს!

პუტინი აფეთქებს რუსეთს! დიახ, დღეს სწორედ პუტინია “ფსბ”. დღეს სწორედ მისი სახელით აკეთებს ყველაფერს ეს “პატიოსანი” დაწესებულება. მისი მფარველობის შედეგია უამრავი შეკვეთილი მკვლელობა (რომლებსაც პირადად მისთვის არასასურველი პირები, “ურჩი” ბიზნესმენები და კრიმინალური ავტორიტეტები ეწირებიან), “ჩეჩნური” აფეთქებები (რომლებსაც მშვიდობიანი მოსახლეობა ეწირება) და ომები ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ. ეს ყველაფერი პირადად ვლადიმერ პუტინის ინტერესებში შედის, თუმცა მსგავსი ფაქტები მანამდეც ხდებოდა. პუტინის სახით “ფსბ”-მ საკუთარი ადამიანი “გაამეფა” და უბრალოდ სახე შეიცვალა. ის ყოველთვის იყო სისხლიან “საწვავზე” მომუშავე ძალიან კარგი მანქანა, რომელიც სრული ძალაუფლების მოსაპოვებლად სწორედ ვლადიმერ ვლადიმეროვიჩის მსგავს ადამანს ეძებდა- კაცს “კაგებეშნიკური” წარსულით, რომელიც არაფერზე დაიხევდა უკან და რომელიც შეძლებდა უმოკლეს ხანაში დემოკრატიის ჩანასახშივე ჩაკვლას. ელცინმა ეს ვერ მოახერხა (პირიქით, “დემოკრატიული თამაშების” წამოწყებაც კი სცადა), პუტინი კი მმართველობის პირველივე დღიდან შეუდგა საქმეს – ანდროპოვი “დააფასა”, სტალინის სადღეგრძელოების სმა დაიწყო, თავისუფალი სიტყვა საბოლოოდ “გაგუდა”, საბჭოთა კავშირის ნგრევას “უდიდესი კატასტროფა” უწოდა, “წარმატებით” განაგრძო “ფსბ”-სთვის ასე სასურველი “ანტიჩეჩნური” გზა და საქართველოსა და უკრაინასაც გადასწვდა. პუტინმა გააგრძელა რუსეთის “აფეთქება” შიგნიდან და გარედან. ის ამას დღემდე აკეთებს – პირნათლად ასრულებს “ფსბ”-ს გეგმებს. პუტინი აფეთქებს რუსეთს!

ოპრიჩნიკის დღე

მოსკოვი, 2027 წელი… რუსეთში ნანატრი მონარქია აღდგა და კავკასიიდან ჩინეთამდე გადაჭიმული იმპერია “რუსეთის დიდმა კედელმა” “სოდომური” მსოფლიოსგან გამიჯნა. თუმცა მტრები შინაც დარჩნენ და მათთან საბრძოლველად ოპრიჩნიკები დაიძრნენ, რათა ამოეძირკვათ “წმინდა რუსეთის” მოწინააღმდეგენი…

“პუტინის რუსეთი” – ხედი შიგინიდან

ტელევიზორის წინ ვზივარ… “ტაბულას” ეთერში კიევია – ხალხი, რომელიც სიმღერით ეგებება სიკვდილს. “საზოგადოებრივ მაუწყებელზე” ოლიმპიური თამაშებია – გაბადრული მასპინძელი და მისი პარტნიორები… მე კი ქინდლს ვფურცლავ და ანა პოლიტკოვსკაიათან ერთად რუსეთს ვეცნობი, პუტინის რუსეთს…

პუტინის რუსეთში ჩვეულებრივი ქალები შვილებს სამხედრო სამსახურში გზავნიან, უკან კი მხოლოდ საფლავი უბრუნდებათ. პატრიოტიზმით განმსჭვალული მათი ვაჟები ან ჩეჩნეთის ომს ეწირებიან, ან ხელმძღვანელები კლავენ, ანაც მუდმივ ზეწოლასა და შეურაცხყოფას ვერ უძლებენ და თვითმკვლელობით ასრულებენ სიცოცხლეს, რომელიც ჯერ არც კი დაუწყიათ. მათ დედებს კი მიზეზსაც არ უხსნიან. ახალი რუსეთი საბჭოთა სტილს არ ღაალტობს – “დიდი მანქანის პატარა ჭანჭიკებს” ღირსეული სიკვდილის უფლება არ აქვთ…

შემზარავი ისტორიები ჩეჩნეთიდან

ოსნე საიეშტადი ნორვეგიელი ჟურნალისტია – მამაცი ჟურნალისტი, რომელიც არაფერს შეუშინდა და ცხელ წერტილში ნამდვილი ისტორიები შეაგროვა, წიგნად აქცია და მსოფლიოს სიმართლე დაანახა – სიმართლე ჩეჩნეთსა და რუსეთზე (მანამდე ეს ასე საჯაროდ მხოლოდ ანა პოლიტკოვსკაიამ გაბედა და სითამამისთვის დაისაჯა).

1994 წლის მიწურულს რუსეთი საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ პირველად დაესხა თავს ჩეჩნეთს (საბჭოთა დროს ბერიას და სტალინის მიერ ხალხის გადასახლება, გენოციდი “ჩვეულებრივ” ამბად ითვლებოდა). რა თქმა უნდა, ტრადიციულად “მშვიდობისმყოფელების” როლში მოგვევლინენ (ამბობენ, რომ უბრალოდ თავდაცვის მინისტრი “დათვრა”). შედეგად ორ წელიწადში ჩეჩნეთში დაახლოებით 100 000 მშვიდობიანი მოქალაქე დაიღუპა.

1999 წელს რუსეთმა მეორედ დაიწყო ომი (ამჯერად უკვე “გაძლიერებულმა” პუტინმა მიზეზად ვითომდა ჩეჩნური ტერაქტი გამოიყენა და პოლიტიკური ქულებიც ჩაიწერა). ამ ომს 50 000 მოქალაქე შეეწირა. რიცხვი კვლავაც იზრდება, რადგან დაპირისპირება დღემდე გრძელდება.