2011 წლის ბოლო მოგზაურობა

წლის ბოლო მოგზაურობა ისევ პეტერბურგია, მეგზური კი – ისევ და ისევ  ფიოდორი. სათაურიდან გამომდინარე რევოლუციონერებთან შეხვედრას ველოდი, მაგრამ სულ სხვა რამ დამხვდა – მონოლოგი ადამიანისა, რომელმაც თავად აირჩია სულიერი იატაკქვეშეთი და თითქოს სიამოვნებასაც კი იღებს მარტოობისგან. როგორც თავად ავტორი ამბობდა, ეს ერთი ადამიანი არ არის – ის მთელი რუსეთის სახეა. XIX საუკუნეში ყველა გადაეჩვია ცხოვრებას, იმდენად გადაეჩვია, რომ მისდამი ზიზღსაც კი გრძნობდა. ცივილიზაციამ ადამიანები კი არ გააკეთილშობილა, არამედ პირიქით. ადრე სისხლისღვრაში სამართლიანობას ხედავდნენ და დამშვიდებული სინდისით ანადგურებდნენ სხვებს. ახლა კი, მიუხედავად იმისა, რომ ყველა აღიარებს სისხლისღვრის საზიზღრობას, მაინც არავინ ამბობს მასზე უარს. ასეთია “ბროლის სასახლე”, მაგრამ ასეთ სამყაროშიც მოიძებნებიან ადამიანები, რომლებიც უარყოფენ, რომ ორჯერ ორი ოთხია. სწორედ ასეთია იატაკქვეშეთში გამომწყვდეული კაცი. ის საოცრად არის შეყვარებული თავის თავზე და ამავე დროს სიამოვნებს დამცირებული ადამიანის მდგომარეობაში ყოფნა. რომ შეეძლოს კიდეც რამის შეცვლა, ალბათ არ მოინდომებდა, რადგან სხვანაირად ცხოვრება უბრალოდ ვერ წარმოუდგენია. მისთვის ცხოვრება ფუჭი ოცნება და საკუთარი თავის ტანჯვაა. ის ვერასდროს შეეგუება საზოგადოებას, რადგან ის “ერთია, ისინი კი – ყველანი!”

ეს ნაწარმოები ნამდვილად არ გამოდგებოდა საახალწლო განწყობის შესაქმნელად, რაც ალბათ გასაკვირი არ უნდა იყოს. ფიოდორი მხიარულებას და ე.წ. ჰეფი-ენდებს არასდროს გვთავაზობს, მაგრამ ჩემთვის ის მაინც ერთ-ერთი ყველაზე ახლობელი მწერალია. რაც შეეხება საახალწლო განწყობას, მასზე ტრადიციულად ო’ჰენრი იზრუნებს : ) დელა და ჯეიმსი ისევ სიყვარულით მოუმზადებენ ერთმანეთს საშობაო საჩუქარს, ლიტერატურული მოგზაურობები კი ჩვეულებისამებრ გაგრძელდება აწ უკვე 2012 წელს. 2011-მა არც თუ ურიგოდ ჩაიარა (როგორც ლიტერატურულად, ისე ზოგადად) და იმედია მომდევნო წელი კიდევ უფრო მეტი სიახლის მომტანი იქნება (ასევე როგორც ლიტერატურულად, ისე ზოგადად) : ) გილოცავთ ახალ წელს! : )