ნიუ-ბაბილონელი მეთოჯინეები

“მე მომწონს თქვენი ქრისტე, მაგრამ არ მომწონს ქრისტიანები, ისინი ქრისტეს საერთოდ არ გვანან” – მაჰათმა განდი.

კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ნიუ-ბაბილონში! ეს ის ადგილია, სადაც მარადიული მოწყენილობა სუფევს. უვიცობა და უფულობა ჩვეულებრივი ამბავია, მაგრამ ეს უკანასკნელი არც თუ მარტივი შესამჩნევია – ბაბილონელები 1000-ლარიანი განვადებით გამოტანილი ტელეფონებით შესაშური მონდომებით (ნეტავ ასეთი მონდომებით საქმეს აკეთებდნენ) ამესიჯებენ (გამავალი ზარი გამორთული აქვთ და რა ქნან), უახლესი ავტომობილების შეძენაც არ ავიწყდებათ (მერე რა, თუ ხანდახან ბენზინსაც კი ვერ ასხამენ) და “სეკონდ ჰენდებსაც” აქტიურად სტუმრობენ. ბაბილონელებს ხომ მხოლოდ სამი პრობლემა აწუხებთ – ავად არიან, შიათ და სცივათ.

ნიუ-ბაბილონელებისთვის ილიას ცნობილი ლოზუნგი ასე ჟღერს: “ლოთობა, უსაქმურობა და უიმედობა. ჩვენი მამული წყალწყალა ღვინის სმა და დაკუჭული საქართველოს დღეგრძელობაა. ენა –  უქმად ყოფნა და ლაყბობა. სარწმუნოება – სასოწარკვეთა და ამპარტავნება.”

ნიუ-ბაბილონელთა სარწმუნოებაზე საუბრისას ორიოდე სიტყვით ვერ შემოვიფარგლებით. ეს განსაკუთრებული ფენომენია, მსოფლიოში ანალოგი რომ არ აქვს, ისეთი (ნიუ-ბაბილონელთა მეზობლებსაც “საინტერესო” რწმენა აქვთ, მაგრამ ამაზე სხვა დროს). ნიუ-ბაბილონელები ისე ემზადებიან ბოლო ჟამისთვის, თითქოს ვინმეს შეეძლოს მისი წინასწარმეტყველება… თუმცა ისინი ხომ რჩეული ერის წარმომადგენლები არიან და სხვებზე ადრე ამჩნევენ “უტყუარ ნიშნებს”. ამ რჩეულობის გამო უფლის მცნებების დაცვაც არ ევალებათ (მერე რა, რომ თავად განკაცებული ღმერთი იცავდა მათ). სამოთხეში ადგილი მაინც გარანტირებული აქვთ. ძველი რუსოფილი, გაქვავებული საბჭოური გულისა გახევებული კომუნისტური ტვინის “ამაყი მფლობელი”, ყოფილი “ძველი ბიჭი”, მაგრამ “ოფიციალურად” მართლმადიდებელი ხომ უფრო “სათნოა უფლისთვის”, ვიდრე “მასონური” ამერიკის შვილი ჯიმი. ამ უკანასკნელმა ერთი კი არა, მილიონი გმირობაც რომ ჩაიდინოს, ჯოჯოხეთის ცეცხლს ვერსად წაუვა. ქრისტე კი საქმეს მიიჩნევდა  უპირატესად და მის გარეშე რწმენას არად აგდებდა, მაგრამ ნიუ-ბაბილონელები ხომ თავად ქრისტეზე უფრო ქრისტიანები არიან?

P.S. ნიუ-ბაბილონში კიდევ ბევრი რამ ხდება, რაც თავად უნდა ნახოთ… ამ მცირედიდან თუ გეცნოთ ნიუ-ბაბილონი, ნუ გაგიკვირდებათ… დიახ, დიახ, ჩვენ ის ერი ვართ, რომელიც ევროპას “გარყვნილების ბუდედ” მიიჩნევს და რუსეთს “ერთმორწმუნე მეგობრად”, სექსუალური უმცირესობების “გასანადგურებლად” “რჩეული ლაშქარი” გამოჰყავს, ოკუპაციის საწინააღმდეგო აქციაზე – ოციოდე ადამიანი, ისლამის მიმდევარ ქართველებს “თათრებს” უწოდებს და 30-საუკუნოვანი ძმობის შემდეგ ქართველ ებრაელებს ხანუქის  დღესასწაულის აღნიშვნას უკრძალავს… დიახ, ჩვენ ნიუ-ბაბილონელები ვართ!