ფაულზი, ოსტერი და კუტზეე

“დიოგენეს ბიბლიოეთეკა” 2013 წელსაც აგრძელებს ჩვენს განებივრებას სასიამოვნო სიახლეებით. მიუხედავად იმისა, რომ ეს პროექტი თითქმის ერთი წელია არსებობს და გარკვეულწილად განსაკუთებული წიგნების “გარანტადაც” არის ქცეული, ყოველი მომდევნო წიგნი მაინც მოულოდნელად “გემრიელი” აღმოჩნდება ხოლმე… თუმცა სჯობს თვითონ შეაფასოთ, მე კი ტრადიციულად ჩემს სუბიექტურ აზრს მოგახსენებთ:

ჯონ ფაულზის “კოლექციონერი” – ოდესმე შეგიგროვებიათ პეპლების კოლექცია? თუ შეგიგროვებიათ, იცით, რომ თქვენი კოლექცია შეიძლება უცებ “გაცოცხლდეს”? ერთ დღეს შეიძლება უბრალოდ მოგბეზრდეთ პეპლები და საპირისპირო სქესის ლამაზ “ნიმუშებზე” გადახვიდეთ… მერე რა, თუ არც გაბოროტებული მანიაკი ხართ და არც სისხლისმსმელი ვამპირი… შეიძლება ერთი შეხედვით პატარა ფსიქოლოგიური ტრამვის შემდეგ თქვენი ისტორია შოკისმომგვრელი გახდეს, მიუხედავად იმისა, რომ აქ არც სისხლის მდინარეები იქნება და არც აღვირახსნილი ორგიები… არ გჯერათ? მაშინ სასწრაფოდ უნდა მიმართოთ ჯონ ფაულზს და წიგნის დასრულებასთან ერთად პეპლების კოლექციას სამუდამოდ დაივიწყებთ… ხომ არ გინდათ, რომ “ურჩხულისა და მზეთუნახავის” თანამედროვე ვერსიაში აღმოჩნდეთ?! კოლექციონირება ანტიცხოვრებაა, ანტიხელოვნებაა, ანტიყველაფერია, ამიტომ ქილაში (ოთახში) ჩამწყვდეული პეპლის (ქალის) სიყვარული ავადმყოფობაა და მეტი არაფერი… ეს ავადმყოფობა მსხვერპლსაც ედება და პეპელა კედლებს ეხეთქება… ამიტომ დაანებეთ თავი კოლექციონერობას და ნამდვილი ცხოვრებით იცხოვრეთ…

პოლ ოსტერისა და ჯონ მაქსველ კუტზეეს “აქ და ახლა” – “კოლექციონერისგან” განსხვავებით, ამ წიგნზე არაფერი მსმენოდა, რადგან ის ჩემთვის ხელმისაწვდომ უცხო ენებზე უბრალოდ არ არსებობს… სიმართლე გითხრათ, non-fiction მაინცდამაინც არც მხიბლავს, თუმცა უმბერტო ეკოსა და კარდინალ მარტინის მიმოწერის შემდეგ  პოლ ოსტერისა და ჯ.მ. კუტზეეს წერილებში რომ არ “ჩამეყო ცხვირი”, არ შეიძლებოდა (ვიცი, რომ უზრდელობაა, მაგრამ ორიგინალზე ადრე ჩვენ ვკითხულობთ და აბა როგორ ამევლო გვერდი 🙂 ). თურმე პოლი და ჯონი 2008 წლამდე ერთმანეთს არც კი იცნობდნენ (პირადად, რა თქმა უნდა… აბა “ლიტერატურულად” მათ ყველა იცნობს), თუმცა გაცნობიდან 2011 წლამდე მშვენიერი ეპისტოლარული დიალოგი ააწყვეს. რაზე აღარ იმსჯელეს: მეგობრობაზე, სპორტზე, კინოზე, მშობლიურ ენაზე, ლიტერატურასა და ზოგადად ხელოვნებაზე, კაფკასა და საკვებზე, ეკონომიკურ კრიზისზე, საკუთარ რომანებზე, დიდ მწერლებზე, გრიპზე, პოლიტიკაზე, კრიტიკაზე, ტრადიციებზე, მოგზაურობასა და თანამედროვე ტექნოლოგიებზე… გარდა იმისა, რომ მათთან ერთად ორიოდე დღე სასიამოვნოდ გავატარე, რამდენიმე საინტერესო წიგნი და ფილმიც ჩავინიშნე სამომავლოდ… ასე რომ, თუ პოლსა და ჯონს აფასებთ, წაიკითხეთ – ნამდვილად არ ინანებთ 😉