მე სტარკი ვარ!

 

მე სტარკი ვარ! დიახ, სწორად მიხვდით – დიდი ხნის ლოდინის შემდეგ დადგა შესაფერისი დრო და მეც გავემგზავრე ჯორჯ რ.რ. მარტინის სამყაროში… გავემგზავრე და “ჩავრჩი”. სერიალის წყალობით შინაარსი თითქმის ყველასთვის ცნობილია. ალბათ ისიც იცით, რომ ბატონი მარტინი ფრიად მრავალფეროვანი იდეების პატრონი გახლავთ და ერთდროულად ფენტეზის, ისტორიულ დრამას, დეტექტივს და ვინ მოსთვლის კიდევ რამდენ ჟანრს გვთავაზობს (მოკლედ, მე რომ მიყვარს, იმ ჟანრებს). ამიტომ თავს აღარ შეგაწყენთ და მხოლოდ პირადი შთაბეჭდილებებით შემოვიფარგლები.

ახალი წლის ნაბახუსევის შემდეგ პირველი რაც გავაკეთე, ქინდლში დიდი ხნის წინ გადანახული კოლექცია “A Song of Ice and Fire” მოვიძიე და იმ განცდით დავიწყე კითხვა, რომ ცეცხლი ყინულს ყოველთვის უნდა ამარცხებდეს. მაგრამ თურმე ყველაფერი ასე მარტივადაც არ ყოფილა… პირველივე ფურცლებზე მივხვდი, რომ მე სტარკი ვარ და არა ლანისტერი – ყინული და არა ცეცხლი. შეიძლება ნედ სტარკს სხვა სტრატეგია უნდა შეერჩია სამეფო კარის თამაშებში (პოლიტიკაში ზედმეტი პატიოსნება ხომ დიდი სისულელეა), მის მეუღლეს სხვაგვარი დამოკიდებულება უნდა ჰქონოდა ჯონ სნოუს მიმართ, სანსა არ უნდა ყოფილიყო ასეთი “წესიერი” (მე ვიტყოდი, ასეთი სულელი), რობს კი მეტი სიფრთხილე უნდა გამოეჩინა, მაგრამ მე მაინც სტარკი ვარ! შეიძლება სტარკები არ არიან იდეალურები, მაგრამ ისინიც ხომ ჩვეულებრივი ადამიანები არიან (როგორც თითქმის ყველა გმირი). განა ლანისტერებს ჰყავთ არიასნაირი მაგარი გოგო, ან ჯონ სნოუს მსგავსი მაგარი ბიჭი (ამ უკანასკნელზე დარდით აღარ ვარ)? დიახ, შეიძლება იფიქროთ, რომ ჯეიმე და ტირიონი მთლად “ხელჩასაქნევები” არ არიან, მაგრამ სერსეი, ტაივინი და ჯოფრი საკმარისად საზიზღრები არიან იმისთვის, რომ ლანისტერების წინააღმდეგ ბრძოლა მომინდეს (მეტიც – მათი საკუთარი ხელით მიხრჩობა). მე ვერც გრეიჯოი ვიქნები და ვერც არენი… მარტელებში ვხედავ მონათესავე სულებს, მაგრამ მაინც სტარკი ვარ და დიდი იმედი მაქვს, რომ ჯორჯ რ.რ. მარტინი ჩვენს მხარეს იბრძოლებს (თუმცა მისგან ყველაფერია მოსალოდნელი). უბრალოდ ვერ წარმომიდგენია, რომ სულ ბოლოს შეიძლება სისხლიანმა ლომებმა გაიმარჯვონ. მე მგელი ვარ – მგელი, რომელიც დრაკონისთვის კუთვნილი ტახტის დასაბრუნებლად ყველაფერს გააკეთებს (მგლებისა და დრაკონების ერთობაც გასაშლელი აქვს მარტინს)!

P.S.სანამ ბატონი მარტინი (სრულიად დამსახურებულად “საზიზღარ ბებრად” წოდებული) მომდევნო ნაწილებს (სავარაუდოდ, ორს) შემოგვთავაზებდეს, მე ძალიან კარგი ეკრანიზაციის ყურებას გავაგრძელებ. თქვენ კი, თუ მისალოცთა კატეგორიას მიეკუთვნებდით, გირჩევთ, რომ პირველი ხუთი ნაწილი წაიკითხოთ. ან ქართულად ნათარგმნი 1,5 მაინც 🙂 მართალია, “არეტეს” ხარისხს ხოტბას არ ასხამენ, თუმცა თუ სხვა გზა არ არის, რას იზამთ. მე კი მგონია, რომ ეს სერია ბათუმელების “ფანტასტიკურ ბიბლიოთეკას” დაამშვენებდა, მაგრამ გაყიდულ საავტორო უფლებებს აღარაფერი ეშველება. თან საბჭოთა გამოცემებზე გაზრდილებს დიზაინი რას დაგვაკლებს 🙂